zondag 2 juli 2017

Efficiënt




We renden vandaag onder meer over de smalle trap aan de zijkant van een bioscoopzaal; dat pad waar je altijd weer met enige moeite in het donker en met je handen vol – de ene hand een drankje, de ander een bak popcorn, jas over de arm - je eigen rijnummer probeert te vinden, toch wat opgejaagd door de in dezelfde situatie verkerende mensen achter je. Ook nu was er een flinke opstopping, maar had iedereen daarbij dezelfde ontspanning en een gemeenschappelijk doel: om na een U-bocht, langs de lege stoelen, onder het scherm langs, direct weer de uitgang te bereiken. Een soort continue stoelendans, met een spannende trailer op het scherm in plaats van muziek. Die bleef doorspelen, en dus liepen we zonder in een stoel gezeten te hebben al snel weer buiten. En dat was prima, want die penetrante popcornlucht was op een vroege zondagochtend toch nog iets te veel van het goede.

Hetzelfde gold even later voor de lucht van verschaalde bier in de bruine kroeg die we binnenliepen, en de etenslucht in de aangrenzende restaurantkeuken waar we vervolgens doorheen werden gestuurd. En dan reikten ze bij de achteruitgang ook nog een ijskoud biertje uit – ok, een alcoholvrije radler, maar zo vlak na de start had ik daar nog weinig behoefte aan. Ik was niet de enige, want nog een heel tijdje liepen we door een haag van op stoepranden en vuilisbakken neergezette Bavaria-blikjes, waarvan een groot deel ongeopend. Ik weet niet of de sponsor het zo bedoeld had, maar qua attentie/advertentiewaarde was het behoorlijk effectief.


Op een drafje ging het door de ’s-Gravenhaagsche Stadsrijschool – ook hier hing weer een typisch luchtje. Zonder paard tussen de benen moesten we zelf de hindernissen nemen – gelukkig hadden ze de hoogte van de balken erop aangepast. Die pasten zo mooi bij de rest van de licht behinderniste stadsroute; vol drempels, trappetjes, (te lage) poortjes en scherpe bochtjes. De winkelstraten en -promenades waren wat dat betreft het makkelijks te begaan, en de uitgelezen gelegenheid voor – ter afwisseling - af en toe een klein sprintje. Juist op de plekken waar het normaal alleen slenteren is, en je hardlopend al snel voor een kleine crimineel zou worden aangezien. Maar goed dat de winkels nog niet open waren…

Waar ik zeker géén neiging kreeg om te sprinten waren de prachtige, voor de gelegenheid opengestelde Haagse hofjes, zoals het Heilige Geest Hofje – hier zou je vooral even op een bankje willen gaan zitten, mijmerend over hoe gaaf het zou zijn hier te wonen... Hooguit zou je er hard willen wegrennen voor de ongetwijfeld torenhoge huizenprijzen.




We liepen ook nog 'hard' door diverse musea - of eigenlijk alleen door hun gangen en langs garderobes en toiletten. Misschien maar goed ook, want om dwars door een expositieruimte hard weg te rennen van kunstwerken waar mensen ooit hun ziel en zaligheid in hebben gelegd; dat zou wel erg (kunst)barbaars zijn. Later liepen we overigens wel nog langs een aantal schilderijen in de opslag van veilinghuis ‘het Venduehuis’, maar daarvan hadden andere mensen toch ook al afstand gedaan, dan mochten wij dat ook wel, in rap tempo.




In poppodium het Paard had ik eigenlijk wel een beetje gehoopt op een verrassingsoptreden, maar vandaag waren we zélf de act. Mijn theatersport- en saxofooncarrière zijn pas net begonnen, dus om hier na vele bezochte concerten een keer op het podium te staan: dat was best een sensatie. Zo pakte ik later ook maar even mijn momentje in de schijnwerpers van perscentrum Nieuwspoort.




En dan was er ten slotte nog het Binnenhof; een plein waar, door ambitieuze parlementaire verslaggevers en net zo ambitieuze maar nerveuze politici, normaal gesproken vooral snelgewandeld wordt. Nu werd er hard(er) gelopen, maar was er, zelfs in de laatste honderd meter, van enige ambitie of nervositeit geen sprake. Zelfs niet tegen de klok, want een officiële afstand of tijdwaarneming was er niet.




En dan heb ik nog niets eens alle plekken genoemd waar de Urban Trail Den Haag mij, mijn broer, mijn tante (aan wie dank voor de foto's!), haar loopvriendin en nog zo’n 4000 lopers vanochtend doorheen loodsten. Tijd doorbrengen met familie, verschillende soorten cultuur opsnuiven en de nodige dosis sportieve inspanning, en dat alles in zo’n 5 kwartier. Veel efficiënter kun je een stedentrip niet plannen…