zondag 31 juli 2016

Van de noot een deugd

Helaas. Dat ik hier na ongeveer een half jaar stilte plotseling weer iets van me laat horen, wil niet zeggen dat ik eindelijk van mijn voetblessure af ben. Het zegt vooral dat mijn plezier in het bloggen groter is dan mijn afhankelijkheid van het hardlopen.

Aan die blessure, bijbehorende behandeling en hoop op genezing wil ik niet al te veel woorden meer wijden. De tijd die ik overhoud door niet hard te lopen is prima te vullen met andere zaken; ik heb er vertrouwen in dat dit ook gaat gelden voor de pagina's op deze weblog.

Want naast schrijver blijf ik natuurlijk wel een sportman. Fietsen toont zich zeker in de zomer een prima alternatieve duursport, klimmen biedt me net als hardlopen de kick van het verleggen van grenzen, en kent dezelfde sensatie dat elke vezel in mijn lichaam plus mijn geest meedoet met het leveren van een prestatie. Op mijn eigen niveau.

Verder probeer ik me nog steeds iedere week te melden bij de sportschool - ook een goed alternatief voor als ik op reis ben. Oké, misschien zijn de crosstrainer en de 'leg press' niet de meest inspirerende onderwerpen om over te bloggen. Maar dat ziet de schrijver in mij juist als een uitdaging...

Verder is deze periode natuurlijk ook een kans om nieuwe paden te bewandelen, en dat hoeft niet per se op sportschoenen. Zo heb ik onlangs een proefles saxofoon gehad. Om hier alleen al geluid uit te krijgen én noten te leren lezen is ook al een soort sport. Misschien train ik er mijn longinhoud ook nog wel mee, in ieder geval vond ik het erg leuk om te doen en ben ik van plan komend najaar op les te gaan.




Genoeg inspiratie dus om te blijven bloggen, al dreigt deze weblog zo wel een beetje een allegaartje te worden. En daarmee volledig in te gaan tegen één van de belangrijkste basisregels van het bloggen: kies één onderwerp...

Gelukkig biedt de titel van deze weblog in ieder geval de benodigde ruimte - 'Ton klimt in de pen' of 'Tons getetter' zouden nu ook passend zijn Hoe dan ook, om toch nog even terug te komen op die blessure, natuurlijk blijf ik wel keihard hopen op, werken aan en geloven in herstel van mijn voet.

Zodat ik uiteindelijk (ook) weer kan schrijven over atletiekbanen en intervaltrainingen. Over (halve)marathons en PR's. En vast ook weer over nieuwe blessures...

Ik zie wel hoe het loopt.