zondag 31 mei 2015

Bronzen Tien

Twee en een halve week na de Golden Ten zou ik vandaag de Royal Ten lopen. Op het moment dat ik dit tik zou ik dan ook eigenlijk in het Haagsche Bos moeten zijn. Maar als ik nu vanuit mijn warme en droge huis naar buiten kijk ben ik blij toch een andere keuze te hebben gemaakt.

Gisteren in de loop van de dag werd al langzaam duidelijk dat de mooie weersvoorspellingen die voor vandaag waren gedaan weinig waard meer waren. Regen zou er gaan vallen, vooral in de middag en met name in het westen van het land. Met een steeds verder aantrekkende wind...

Nou ben ik natuurlijk absoluut geen mooiweerloper (!), maar een snelle blik gisteravond op www.hardloopkalender.nl leerde dat er nóg een 10 km loop was vandaag; in de ochtend, en in Delft! Aangezien ik me toch nog niet had ingeschreven voor Den Haag was de keuze snel gemaakt.

Kwartaalloop
Mooie bijkomstigheid was dat ik vanuit huis naar de start kon lopen: in de aanloop naar de marathon is elke trainingskilometer er één! Onder het genot van zelfs een waterig zonnetje dribbelde ik naar buurthuis 'Onder Ons', waar vandaan elke maand een trimloop wordt georganiseerd en slechts drie keer per jaar een 'Kwartaalloop', waaronder dus vandaag! Ik was dan ook benieuwd hoe grootschalig dit evenement zou zijn.

Maar gelukkig: deze bleek net zo heerlijk kneuterig als al die andere trimlopen die ongeveer elke zondag in het jaar wel ergens in Delft georganiseerd worden. De bekertjes koffie die op de vroege zondagochtend nog snel worden besteld aan de bar, de (nog even opnieuw ge)witte krijtstreep op de weg als start, de handspeaker die nauwelijks boven het geroezemoes van de lopers uitkomt, de fietser met het gele hesje die de eerste loper vergezeld...


Meestal krijg je voor het inschrijfgeld van 2 euro nog wel een startkaartje met speldje - naast de bekertjes water die je onderweg van het klaptafeltje kunt pakken -, dit keer moesten we het met een stickertje doen. Uiteindelijk bleef het ook in de ochtend niet helemaal droog en werd het speldje node gemist. En zo fladderde ook het laatste beetje wedstrijdgevoel dat je in zo'n trimloop kunt opbrengen halverwege het parcours letterlijk van me af...

Tanthofdreef
En dat was prima, want vandaag was toch vooral een test. Verlost van mijn kuitblessure wilde ik weer eens kijken of ik 10 km lang een tempo van ongeveer 15 per uur zou kunnen vasthouden. En dat ging prima! Zeker met de wind in de rug, want ook die deed vanochtend al goed zijn best. Maar juist als het zo lekker gaat loop je eigenlijk liever over een brede autoweg in een grote stadsloop, dan op de Tanthofkade of het Zwembadpad...

Zeker als de vorm goed is kent de trimloop zijn beperkingen: nauwelijks lopers in de buurt om je aan op te trekken, geen publiek langs de kant - in plaats daarvan moet je op het niet afgesloten parcours regelmatig slalommen om bv een wandelend stel met kinderwagen, of word je zelf bijna van de sokken gereden door een wielrenner - en een totaal onbetrouwbare kilometeraanduiding. Mijn tijd was uiteindelijk 40:55, maar gezien de onverklaarbare sprongen tussen de km paaltjes hecht ik daar niet heel veel waarde aan.

Maar wat me in de Royal Ten niet gelukt zou zijn, en waarschijnlijk nooit zal lukken: in 'Kwartaalloop Onder Ons' liep ik vandaag wel naar een podiumplek! Figuurlijk dan, want ik en de twee lopers voor me hoefden op een grootse ontvangst niet te rekenen. Maar goed, de grootste winst van vandaag ligt natuurlijk ergens anders. Na de fysieke test van 2,5 week geleden, slaagde vandaag ook de mentale test!

En dus is het na 2 wedstrijden in Delft hoog tijd om in meerdere opzichten mijn grenzen weer te gaan verleggen. En het zal geen half werk zijn - of eigenlijk juist wel: over 4 weken volgt namelijk de halve marathon van Nootdorp!


donderdag 14 mei 2015

Doelen (bijstellen)

Ik heb al drie weken wat last van mijn kuit. Beetje te snel te veel gedaan na de Havenloop denk ik... Alle reden om de trainingsintensiteit sindsdien wat terug te schroeven; het komende half jaar staat qua lopen immers alles in het teken van fit worden/blijven voor New York!

Maar ja, vandaag stond de Golden Ten op het programma; een vaste traditie - niet alleen omdat het een thuiswedstrijd is, ook vanwege de fantastische sfeer - en dit jaar ook nog eens onder prima omstandigheden. Mijn PR aanvallen was ondanks mijn goede vorm hoe dan ook geen optie, want met een stijve kuit is een hoog, explosief tempo bepaald niet verstandig. Maar welk doel kon ik me dit jaar dan wel stellen?

DNS
Vooraf overwoog ik maar helemaal niet mee te doen: een loopmaat zei het dinsdag op de training ook nog: je kunt je nog zo voor nemen rustig aan te doen; als je in vorm bent en eenmaal in een wedstrijd loopt ga je uiteindelijk toch weer te hard. Daar had hij natuurlijk gelijk in... Maar mijn broer Ronald zou ook meedoen en was ivm een last minute ingelaste vakantie ook al afgehaakt. Twee 'DNS' (Did Not Start) vermeldingen in de ranglijst was natuurlijk een schande voor de familie geweest: ik zou hoe dan ook gaan lopen!

Mijn volgende idee was om een gemiddeld familiedoel te stellen: hij zou de 10 km normaal gesproken in 50 minuten moeten kunnen lopen, ik ongeveer 10 minuten sneller. 45 minuten zou dus een mooie tussenweg zijn en voor mij een veilig tempo. Om het compleet te maken overwoog ik nog even zijn chip los te knippen en er op mijn startnummer bij te plakken, zodat we samen zouden 'finishen', maar de reglementen verboden dit wel heel duidelijk. De Golden Ten is een officiele KNAU wedstrijd. Stel je voor dat deze atletiekbond mijn fraude zou doorkaarten aan haar Amerikaanse evenknie, en een schorsing van alle internationale wedstrijden van pak 'm beet een half jaar zou volgen: het gevolg daarvan hoef ik denk ik niet uit te leggen...

Kansloze zaak
Uiteindelijk ging ik gewoon maar van start op een tempo van 4:30 en dus een eindtijd van 45 minuten. De eerste km ging in 4.23 en dat was op zich nog niet eens zo heel veel te snel. Maar vertragen na de eerste km als je toch al onder je wedstrijdtempo loopt... kansloze zaak! Dus veranderde ik mijn doel in: vanaf daar een constant tempo lopen. Mooie oefening ook alvast voor de marathon(training) en het voelde ook wel als een lekker tempo. Even schoot er nog een ander doel door mijn hoofd: mijn langzaamste 10 km ooit (mijn eerste ooit - tevens een Golden Ten - liep ik in 43.35). De recente Urban Trail in Gent maakte dat echter praktisch onmogelijk...



Het constante tempo hield ik redelijk vol tot km 5 (doorkomst: 21.29), toen zich een nieuw target in mijn hoofd nestelde - ja, ik ben een denker, ook tijdens een hardloopwedstrijd - : een negatieve split! Dat had ik op een 10 km vermoedelijk nog nooit eerder gepresteerd!

Bovendien zou het nog steeds prima samen kunnen gaan met het doel dat sowieso al buiten kijf stond voor vandaag - sorry voor het volgende begrip, het moet samen met 'PR' en 'km' wel in de top 3 meest gebruikte woorden in deze weblog staan -:  genieten! Bij de oversteeek van de markt bijvoorbeeld staat de meter normaal gesproken al ver in het rood, en liep ik nu nog met een grote glimlach.

Overeenkomsten
Even droomde ik alvast weg naar New York. Daar moet ik straks 6 uur voor vliegen, terwijl ik elk jaar (in)lopend naar de Golden Ten kan. Maar opeens voelde ik de overeenkomsten: twee prachtige stadslopen met rijendik enthousiast publiek: New York met het Empire State Building, Ground Zero en Brooklyn Bridge, Delft met de Nieuwe Kerk, de spoorzone en de Koepoortbrug...

Uiteindelijk finishte ik in 42.40, en realiseerde ik me al snel wat natuurlijk het echte belangrijke doel was van vandaag, en eigenlijk al in de eerste alinea van deze blogpost staat beschreven: heel blijven. En dat is gelukt. Nog 171 dagen!



zaterdag 9 mei 2015

Nog 176 dagen, en dan nog 26 mijl!

Ik heb de laatste tijd regelmatig laten vallen dat een marathon voorlopig niet hoeft voor mij; ik beleef nog zo veel plezier aan de halve variant en met het 'knie-reces' in 2011/2012 nog steeds vers in de herinnering blijf ik huiverig voor overbelasting. Bovendien heb ik de mooiste marathon van Nederland toch al eens gelopen.

Maar wat nou als je onverwacht een mail krijgt met het voorstel in New York te lopen...

Als je een compleet arrangement kunt boeken en er samen met een gezellige groep mensen een onvergetelijke vakantie van kunt maken...

Als je in die stad-waar-je-ooit-eens-geweest-moet-zijn, nog nooit geweest bent...

Als je zo maar eens wat sfeerfilmpjes en foto's van het evenement Googled en dit soort plaatjes tegenkomt...


Als je in een jaar tijd 6 halve marathons hebt gelopen, zonder blessures en steeds soepeler...

Als je het gevoel hebt steeds beter te weten hoe je efficient kunt trainen...

Als je onbewust toch al op zoek was naar een nieuwe uitdaging...

Dan realiseer je je al snel dat dit een unieke kans is, en is er weinig reden tot twijfelen. New York, here I come, 176 days to go!